کمپینگ • آموزش ناوبری در پاراگلایدر • بخش پایانی
تکنیک تخمین فاصله • آموزش ناوبری در پاراگلایدر • بخش هفتم
فوریه 4, 2019
اثر زمین • Ground Effect
فوریه 5, 2019
نکاتی در مورد بهره برداری بهتر زمان استفاده از لوازم ناوبری
* وسایلی که جهت کمپینگ مورد نیاز است.
1- چادر
2- کیسه خواب و زیرانداز
3- ظروف پخت و پز
4- دوربین دوچشمی
5- چراغ خوراک پزی و سوخت
6- غذای اضافه
7- قرص تصفیه آب
8- لوازم دستشویی (صابون و ...)
9- لباس اضافه
موارد ایمنی برای یک راهنمای کوهستان
* کپی هایی از نقشه ای که همواره خود می برید، مقصد و تقسیم وظایفی که برای اعضای تیم در نظر گرفته اید بین نفرات تیم تقسیم کنید.
* هیچ گاه فراموش نکنید که 12 مورد ضروری که قید شد همراه خود داشته باشید.
* در گروه – دقمهایتان را با قدم کندترین فرد گروه تنظیم کنید. با هم باشید، با هم شروع کنید، با هم راه بروید و برنامه را با هم تمام کنید. مانند یک تیم خوب عمل کنید.
* هر عضو گروه باید نقشه مسیر را به خوبی فرا گرفته باشد و یک کپی از نقشه و مسیر در اختیار او باشد.
* تمامی اعضای گروه باید موارد ایمنی در نظر گرفته شده توسط سرپرست را رعایت کنند.
* هنگام مسیریابی در یک تیم، می توانید مسئولیتها را به صورت زیر تقسیم کنید.
- سرقدم (پیش آهنگ) – بهترین فرد گروه در گام برداری و تشخیص نقاط خطر را انتخاب کنید.
- مسیریاب – وظیفه مسیریاب آن است که درستی مسیر سرقدم را چک کند.
- سرشمار : در فواصلی معین گروه را نگاه داشته و سرشماری می کند.
- چک کننده تجهیزات : نفر مربوطه در فواصل استراحت و سرشماری تجهیزات و شرایط نفرات را چک می کند.
- بقیه نفرات – سایر نفرات نیز باید توجه خود را به مسیر معطوف کرده و مراقب مسیرهای خطرناک بوده و ضمن حفظ فاصله مناسب با یکدیگر به مسیر ادامه دهند.
* هنگامی که مسیر خود را گم کرده اید و نمی دانید به کجا می روید به جای ادامه مسیر اشتباه سعی کنید به آخرین محل شناخته شده ای که بر روی نقشه بود بازگردید و از آنجا مسیر خود را تصحیح کنید.
- سعی کنید مرتب موقعیت خود را بر روی نقشه چک کرده و آن را با محیط اطراف خود انطباق دهید تا همواره موقعیت خود را بر روی نقشه داشته باشید. این کار را هر 30 دقیقه تا 1 ساعت انجام دهید.
* در صورت مواجه شدن با هوای خراب و یا خطر، به سمت کمپ اصلی بازگشته و هیچ گاه ریسک نکنید.
* چک کردن وسایل قبل از برنامه – حتماً قبل از برنامه لیست وسایل مورد نیاز را چک کرده تا چیزی از قلم نیفتد.
قانون 3 تایی ها
3 ثانیه – ذهنی (زمان تصمیم گیری برای شما و یا فرار از یک موقعیت بسیار خطرناک نهایتاً 3 ثانیه می باشد.)
3 دقیقه – هوا (میانگین زمانی که شما بدون هوا می توانید زنده بمانید 3 دقیقه است.)
3 ساعت – پناهگاه (بدون پناهگاه، زمانی که شما شروع به مردن بر اثر گرمازدگی شدید و یا هایپوترمی (سرمازدگی) می کنید 3 ساعت است.)
3 روز – آب (مدت زمانی که شما بدون آب می توانید زنده بمانید 3 روز است.)
3 هفته – غذا (زمانی که شما قادر به انجام کارهای عادی روزانه خود نیستید) (به خاطر کمبود غذای مناسب)
3 ماه – امید (زمانی که شما بر اثر ملاقات نکردن انسانی دچار افسردگی شدید شوید.)
تقسیم مسئولیتها
* هنگامی که تنها هستید – شما خود مسئول تمامی افکار و اعمال خود هستید. مراقبت از خود و کلیه مسئولیتها با خود شما است.
* در یک گروه – هر نفر باید یک مسئولیتی به عهده داشته باشد. این مطلب به افراد رضایتی ناشی از همکاری و مشارکت در صعود خواهد داد.
* در یک گروه – هنگام هدایت گروه، شما باید مسئولیتها را تقسیم کنید و همچنین مسئولیتها را چرخشی بین نفرات تیم عوض کنید.
*** به یاد داشته باشید نفراتی هستند که توانایی قبول بیشتر از یک مسئولیت را دارا می باشند. در صورت نیاز می توانید چندین مسئولیت به آنها محول کنید.***
- سرقدم (پیش آهنگ) – فردی که بتواند بهترین و امن ترین مسیر را انتخاب کند. ضرب آهنگ قدم او مناسب باشد و بتواند خطرات را قبل از درگیر شدن تشخیص دهد.
- راهنما (قطب نما) – فردی است که باید اشتباهات سرقدم را تصحیح کرده و با استفاده از قطب نما و نقشه، گروه را روی مسیر درست هدایت کند.
- سرپرست – در فواصل زمانی معین استراحتهایی برای گروه در نظر بگیرد.
همواره شرایطی را بوجود بیاورد که همه اعضای گروه داخل تیم و در حالت منظم و مناسبی در صف صعود قرار داشته باشند و مسئولیت تصمیم گیری در مواقع خطرناک و شرایط بحرانی و عادی با او می باشد.
همچنین می تواند از یک فرد به عنوان کمک خود استفاده کند.
- قدم شمار – وظیفه این فرد شمردن قدمها و به خاطر داشتن زمان برنامه می باشد تا میزان مسافت پیموده شده را مشخص کند.
- کمک راهنما – (قطب نما) کاری شبیه به راهنما را برعهده دارد.
- کمک قدم شمار – کاری شبیه به قدم شمار را بر عهده دارد.
- سرشمار / چک کننده تجهیزات
- عقب دار (نفر آخر، کمک سرپرست) این فرد مراقب خطراتی است که ممکن است نفرات را تهدید کند، به عنوان مثال در صورتیکه فردی در انتهای صف دچار مشکل شود این فرد با صدا زدن سرپرست صعود را متوقف می کند تا وضعیت فرد مشخص شود. همچنین این فرد مشورتهای لازم را به سرپرست می دهد.
- توجه – نفر اصلی و کمک او در هر پستی باید نتایج یافته های خود را با هم مطابقت بدهند. به عنوان مثال قدم شمار اصلی و کمک قدم شمار باید نتایج خود را با هم مطابقت بدهند (برای تست صحت درستی نتایج)
مشخصات منطقه ای برنامه
زمین
* بروشورها، عکسهای اینترنتی و تمامی منابعی را که می توانید در رابطه با برنامه مورد نظر بیابید قبل از برنامه مطالعه کنید تا دید مناسبی نسبت به مشخصات زمین منطقه ای که قصد اجرای برنامه را در آن دارید بدست آورید.
* جزئیات نقشه را بیاموزید – قبل از رفتن به برنامه و تجربه زندگی در محیط وحشی، نقشه منطقه موردنظر را به دقت مطالعه کنید.
- مطالعه نقشه شما را با موانع و نقاط خطر مسیر آشنا می کند.
* به عنوان مثال یک یال طولانی و خطرناک که در نهایت به یک دیواره خطرناک منتهی می شود.
* با یک مسیری که در نهایت به رودخانه خروشان غیرقابل عبوری متنهی شود.
* ارتفاع به شما می گوید که در چه جاهایی ممکن است با برف مواجه شوید.
* خطوط میزان به شما شیبهای مناسب و همچنین خطرناک را نشان می دهد و قدرت انتخاب شما را در انتخاب مسیر صحیح بالا می برد.
* ممکن است شما برای عبور از یک مسیر به وسیله ای خاص نیاز داشته باشید. (طناب بلند، ابزار حمایت و...)
* موارد فصلی
- فصل بارانی – باران ممکن است باعث شود که یک جوی کوچک به رودخانه ای خروشان تبدیل شود.
- فصل خشک و گرم – ممکن است چشمه ها و یک نهرهای کوچکی که قصد استراحت و استفاده از آب آن را دارید خشک شده باشند.
* تقریباً همه چیز برنامه به زمان بندی آن بستگی دارد.
- جوی کوچکی که ممکن است در اول صبح به راحتی قابل عبور باشد در هنگام غروب با حجم بیشتری آب شما را به مشکل خواهد انداخت.
انتخاب مسیر
کلاً دو نوع راه وجود دارد.
1.راهی که متناسب با گروه و یا فرد است – فعالیت فیزیکی و پیاده روی سخت زیادی ندارد و به تجربه زیادی نیاز ندارد.
2.گروه یا فردی که باید شایسته راه باشند – راه خطرناکی که نیاز به تجربه بالا و مهارتهای کوهنوردی دارد.
* مسیر شما یک مسیر برگشتی است (از نقطه A شروع می کنید و به نقطه A باز می گردید) یا اینکه یک مسیر با ابتدا و انتهای متفاوت است (از نقطه A شروع کرده و به نقطه B ختم می شود.)؟!
* شرایط انتخاب گروه با توجه به مشخصات مسیر
- چه گروهی دارید؟! گروهی از دوستان و آشنایان با یک گروه آموزش دیده و یا یک کلاس آموزشی؟!
- هدف اعضای گروه شما چیست؟! آیا آنها به این رشته علاقه دارند یا از روی اجبار مجبور به انجام این کار می باشند؟
- حد توان کوهنوردی هر یک از اعضا چقدر است؟!
- آیا اعضای گروه در شرایط سخت می توانند هدایت گروه را برعهده بگیرند؟
- شرایط جسمانی هر یک از اعضای گروه چگونه است؟!
- شرایط سلامتی اعضای گروه چگونه است؟
- مسیر را برای چه هدفی طراحی می کنید؟! تفریحی، آموزشی، ماجراجویی و...؟!
* بهتر است از دوربینهای دوچشمی استفاده کنید – این دوربینها کاربرد زیادی دارند.
* آماده شرایط پیش بینی نشده باشید.
- همیشه راه فراری در مقابله با شرایط سخت در نظر بگیرید.
باقی ماندن بر روی مسیر درست
توضیحات
تفاوت بین کلاس و طبیعت وحشی، همان تفاوت بین تئوری و عملی است.
به یاد داشته باشید که طبیعت وحشی مانند نقشه شما خط کشی نشده است که بتوانید به سادگی گلیم خود را از آب بیرون بکشید.
مساله مهم در ناوبری آن است که در شرایط اقلیمی سخت (حتی زمانی که دید ما محدود است بتوانیم در مسیر باقی بمانیم)
* ناوبری در طبیعت وحشی کاری است که نیاز به تمرین و سخت کوشی دارد. هنگام ناوبری فقط به هوش و استعداد خود در یافتن مسیر اکتفا نکنید بلکه از تمامی ابزار و امکاناتی که می توانند به شما کمک کنند بهره بگیرید.
- مرجع انسانی
- درست کردن یک نقطه مرجع
- استفاده از خطوط مرجع
- روش اشاره با انگشت شست
استفاده از یک مرجع انسانی
1- راهنمای اول ثابت باقی می ماند در حالیکه راهنمای دوم در شرایط دید کم سعی می کند او را هدایت کند.
· با استفاده از عینک دوچشمی و واکی تاکی می توانید این کار را بسیار آسان تر نیز انجام دهید.
2- راهنمای اول با قطب نمایی که در اختیار دارد در جهت صحیح حرکت می کند. راهنمای دوم با علائم دست به او اشاره می کند که به سمت چپ برود یا به سمت راست تا زمانی که راهنمای اول دقیقاً در مسیر قرار بگیرد.
راهنمای اول به راهنمای دوم می رسد و با ادامه همین کار مسیر را ادامه می دهند.
با ثبت کردن تراک دقیق مسیر با استفاده از قطب نما و نقشه، گروه هیچگاه گم نخواهد شد و همواره نسبت به موقعیت خود واقف است و باقی قضیه تنها وابسته به توانایی گروه در عبور کردن از کوهستان مربوط می شود.
با اینکه این روش یک روش کند می باشد ولی در شرایط دید محدود و خطرناک بسیار موثر است.
علائم مورد نیاز برای استفاده ازاین روش :
درست کردن یک نقطه مرجع
در صورتیکه شما تنها راهنمای تیم هستید می توانید یک نقطه مرجع را برای خود درست کنید. (به یاد داشته باشید که این روش فوق العاده وقت گیر می باشد و در شرایط اضطراری از آن استفاده کنید.)
1- در موقعیتی که قرار دارید سنگها را بر روی هم قرار داده و یا از یکی از علائم طبیعی به عنوان نشان استفاده نمایید.
2- مطمئن شوید که سازه شما به اندازه کافی بزرگ است که از فاصله دور دیده شود.
3- گرای موردنظر خود را انتخاب کنید. به عنوان مثال 125 درجه. همچنین گرای برگشت را نیز مشخص کنید.
(125 + 180 = 305) گرای برگشت
4- تا جایی که امکان دارد بر روی گرای 125 درجه حرکت کنید. هر چند لحظه به سمت عقب بازگشته و مطمئن شوید نقطه مرجعه را می بینید و همچنین گرای برگشت 305 درجه را چک کنید تا مطمئن شوید که از مسیر خارج نشده اید.
5- در صورت نیاز به سمت چپ و یا راست حرکت کنید تا گرای برگشت شما تصحیح شود.
استفاده از خطوط مرجع
با استفاده از خطوط مرجع شما می توانید شرایطی را بوجود آورید که از مسیر اصلی خود خارج نشوید.
1- از محل کمپ خود اولین نقطه مرجع را پیدا کنید. (به عنوان مثال قله 1) گرای این نقطه 58 درجه است. این یکی از خطوط اصلی مرجع ما می شود.
2- حال گرای نقطه دوم را طوری بگیرید که محل تقاطع خطوط مرجع این دو گرا دقیقاً کمپ شما باشد. (قله دوم با گرای 340 درجه)
3- با توجه به این خطوط مرجع حال شما می توانید آزادانه حرکت کنید.
4- در این حالت در نقطه ای که ایستاده اید گرای قله اول را می خوانید. قطب نما گرای 354 درجه را برای شما مشخص می کند. یعنی به سمت شرق خط مرجع آمدید.
5- در این حالت شما باید آنقدر به سمت غرب بیایید تا گرای شما 58 درجه شود.
6- حال شما بر روی خط مرجع 58 درجه هستید، اما برای رسیدن به کمپ به کدام سمت باید بروید؟! شرق یا غرب؟!
7- شما به قله دوم نگاه می کنید و گرای آن را می گیرید. قطب نما گرای 38 درجه را نمایش می دهد و این یعنی باید به سمت شرق بیاییم.
8- حال آنقدر بر روی خط مرجع آبی به سمت شرق بروید تا گرای قله دوم 340 درجه بشود. در صورتیکه از مسیر خود خارج نشوید به محل کمپ خواهید رسید.
توجه
برای جلوگیری از خارج شدن از مسیر و خطوط مرجع، شما می توانید از نشانه های طبیعی دیگری نیز در طول خطوط مرجع خود استفاده کنید.
رفتن به محلی که شما دید کافی نسبت به نقطه شروع ندارید. به عنوان مثال شما می خواهید به پشت چند تپه بروید.
بر روی نقشه نقطه شروع و پایان خود را مشخص کنید.
1- بهترین راه بین این دو نقطه را مشخصه کرده و بازوهای مسیر را بکشید.
2-با استفاده از یک زاویه سنج گرای هر کدام از بازوهای مسیر و مسافت تخمینی هر کدام از بازوها را حساب کنید.
3- مشخص های بارزی که هر کدام از بازوها برای شما در روی زمین مشخص می کند را بر روی نقشه بکشید. (محل شکست بازوها). به عنوان مثال تپه در 139 درجه و تپه بعدی در 185 درجه
4- حال این مقادیر را بر روی نقشه و یا یک برگ کاغذ نوشته و گراهای خود را دنبال کنید.
روش اشاره با انگشت شست
این یک روش فوق العاده برای جلوگیری از گم یا گیج شدن شما در مسیر می باشد. در صورتی که شما مهارت لازم را بدست آورید، این یک تکنیک فوق العاده برای بالا بردن مهارت و سرعت شما در پیدا کردن مسیر است.
1- نقشه را طوری تا کنید که قسمتی که قصد پیمایش آن را دارید کاملاً مشخص و در دسترس باشد.
2- موقعیت خود را بر روی نقشه پیدا کنید.
3- نقشه را در یک دست خود طوری نگه دارید که انگشت شست شما دقیقاً زیر موقعیت فعلی شما باشد (انگشت خود را روی موقعیت نگذارید)
4-هنگام پیشروی بر روی زمین شست خود را نیز بر روی نقشه حرکت دهید.
5- هنگامی که شما به مشخصه بارزی بر روی زمین می رسید که در نقشه شما هم وجود دارد، انگشت شست خود را به سمت آن حرکت دهید (مطابق شکل)
6- شما با نگاه داشتن انگشت شستتان در موقعیت ذکر شده زمان زیادی را حفظ خواهید کرد و از گم شدن یا گیج شدن جلوگیری می شود.
تشخیص ساعات باقی مانده تا غروب آفتاب
یکی از الزامات برنامه کوهنوردی شما، دانستن زمان طلوع و غروب در منطقه ای است که شما قصد راهپیمایی در آن را دارید.
به عنوان مثال : طلوع خورشید ساعت 6:30 دقیقه صبح و غروب خورشید ساعت 7:15 دقیقه عصر است. در این حالت شما 12 ساعت و 45 دقیقه روشنایی در طول روز خواهید داشت.
در این حالت در طول راهپیمایی می دانید که چقدر تا غروب آفتاب باقی مانده است.
با این حال، در صورتی که شما زمان طلوع و غروب خورشید را نمی دانید، می توانید این زمان را با استفاده ازدستان خود محاسبه کنید.
برای اینکه بدانید خورشید کی در پشت تپه، افق و یا صخره ای در دوردستها غروب می کند می توانید از روش زیر استفاده کنید.
1- هر دو دست خود را کاملاً صاف کرده و در مقابل خود بگیرید بطوری که انگشتان شما در مقابل چشمان شما قرار بگیرد (مطابق شکل)
2- دست بالایی را طوری نگاه دارید که پایین ترین نقطه خورشید به بالاترین انگشت دستتان مماس شود. با دست دیگر فاصله دست اول تا زمین را پر کنید.
3-هر انگشت شما زمانی در حدود 15 دقیقه می باشد. با جمع کردن این زمانها، زمان باقی مانده تا غروب خورشید را خواهید داشت.
