فرض کنید هواپیما در حین پرواز به یک جریان هوای قائم برخورد کند مثل اینکه انگار جلوی مسیر هواپیما یک ستون قرار داشته باشد، حال اگر جریان هوا در این ستون به سمت بالا باشد، هواپیما پس از برخورد با این جریان به تبعیت به بالا کشیده میشود و در صورت رو به پایین بودن جریان هوا،هواپیما هم دنباله رو این جریان خواهد بود که به آن توربولانس هم میگویند.
با این تغییری که در ارتفاع هواپیما به وجود می آید و برای دقایقی باقی می ماند سرنشینان آن را حس میکنند و این حس القا میشود که انگار در چاله ای افتاده اند. البته همیشه این جریان هوا به صورت ستون نیست.
محققان طی انجام یک پژوهش جدید دریافتند که دلیل اینکه هواپیماها در هوای گرم و مرطوب قادر به پرواز نیستند، رطوبت یا گرمای زیاد هوا نیست بلکه چگالی هوا است.
به همین دلیل بسیاری از هواپیماها زمین گیر شده و به پرواز در نمیآیند.
هواپیماها برای به پرواز در آمدن و ماندن در آسمان نیاز به یک پیشرانش داشته و هوایی که در زیر بالهای هواپیما به حرکت در میآید، همین نقش را ایفا میکند.
علت پرواز هواپیماها و ماندن آنها در هوا، حرکت هوا در زیر بالهای آنها است.
هنگامیکه هوا گرم میشود، انبساط یافته و بنابراین مولکولهای کمتری در زیر بال هواپیما وجود خواهند داشت.
وقتی که این نیرو یا پیشرانش کم باشد، نیاز به موارد دیگری مانند طی کردن مسافت زیاد بر روی باند فرودگاه به هنگام پرواز، مسافت زیاد برای فرود و سرعت بالا برای فرود نیز افزایش یافته و روی هم رفته کار را برای پرواز هواپیما سخت میکند.